پکیج فلزی تصفیه فاضلاب بهداشتی به روشMLE

از فرآیند MLE (Modified Ludzack Ettinger) به عنوان اولین فرآیند تصفیه فاضلاب لجن فعال که موفق به حذف نیتروژن شده است، یاد می گردد. جهت حذف نیتروژن و فسفر روش های مختلفی وجود دارد. مجموعه این روش ها، BNR  نام دارد. فرآیند های BNR شامل موارد مختلفی از جمله AO،A2O ، باردنفو ، MLE  و … می باشد.
فرآیند (MLE برخلاف فرآیندهای پیش از خود مانندLE ) در دستیابی به راندمانی مناسب از حذف نیتروژن با تامین تمام نیازمندی‌های نیتریفیکاسیون و دی نیتریفیکاسیون موفق ظاهر گردید. قسمت غیرهوازی نیاز به شرایطی دارد که عاری از اکسیژن محلول باشد، اما برای تامین انرژی نیاز به ترکیبات کربن آلی (اهدا کنندگان الکترون)، وجود نیترات (گیرندگان الکترون) و توده‌های بیولوژیکی (باکتری‌های دی نیتریفیکاسیون) برای دی‌نیتریفیکاسیون مناسب دارد. از نکات مهم در این دسته از فرآیندها می توان به سن لجن بالا برای تسهیل نیتریفیکاسیون و همچنین مناسب بودن اندازه‌ی مخزن هوازی برای اطمینان از کافی بودن زمان ماند هوازی برای تطبیق عملیات در دماهای پایین اشاره نمود. بالا بودن مقدار DO در چرخه ی مایع مخلوط غیرهوازی برگشتی تاثیر نامطلوبی بر روی فرآیند دی نیتریفیکاسیون دارد و همین مسئله ممکن است موجب محدود نمودن مقدار جریان چرخه مایع مخلوط غیرهوازی برگشتی و ظرفیت دی نیتریفیکاسیون گردد. به این ترتیب فرآیند به طور کامل نیتروژن زدایی نخواهد شد. علاوه بر موارد بالا، میزان کارآیی دی نیتریفیکاسیون به ابعاد بخش غیرهوازی و مقدار نسبی ترکیبات محلول و نا محلول کربن آلی زیست تخریب پذیر موجود در جریان ورودی بستگی دارد. یکی از نکات مهم در جهت دستیابی به ظرفیت تعیین شده دی نیتریفیکاسیون در بخش غیرهوازی، کافی بودن مدت زمان ماند غیرهوازی می باشد. این مقدار با توجه به موارد ذکر شده می تواند متفاوت باشد اما معمولا بین 1 تا 3 ساعت است. اصلی ترین استفاده ی فرآیند MLE ، حذف مواد مغذی بیولوژیکی (BNR) می باشد (حذف نیتروژن به خصوص برای فرآیندهای MBR) اما در برخی مواقع منتقل شدن بیش از حد اکسیژن محلول (DO) به قسمت غیرهوازی موجب بروز اختلال در فرآیند دی‌نیتریفیکاسیون می شود. این معضل زمانی پررنگ تر می شود که COD زیست تخریب پذیر موجود در فاضلاب کافی نباشد. در راستای کاهش تاثیر این اکسیژن برگشتی، می توان از سیستم چرخش مایع مخلوط به صورت سری استفاده نمود (سیستم MLE اصلاح شده). در این حالت، مایع مخلوط موجود در مخزن تصفیه زلال ساز (ممبران در سیستم های  MBR) به مخزن هوادهی برگشت داده شده و سپس وارد مخزن غیرهوازی می گردد. از آنجا که مقدار اکسیژن محلول موجود در مایع مخلوط در این حالت بسیار کمتر (حدود یک چهارم) می باشد، لذا میزان مصرف COD زیست تخریب پذیر در فاضلاب ورودی به شدت کاهش می یابد. اما ایراد اصلی استفاده از این روش (Cascade Recycle) در مقایسه با روش معمول (Direct Recycle) دشوار شدن تامین MLSS بالا در بخش غیرهوازی می باشد، چرا که در این حالت، مایع مخلوط منتقل شده به مخزن غیرهوازی MLSS کمتری خواهد داشت.